اردو با طعم دانشگاه؛ ما و نسل هاى بعد

به نام خدا

سلام
***************************
سیر تغییر و تحول جوامع همراه با تغییر ظواهر به چشم میخوره. اگر فرهنگ و ارزش ها و سلایق افراد نمود ظاهری نداشت، هیچ وقت نمیشد متوجه تغییرات شد. چون مردم عامی وما به انتزاعیات فکر نمیکنند؛ به همین دلیل هم خودشون متوجه تغییرات نمیشن.
وقتی از بیرون و به عنوان یه ناظر عاقل بررسی کنی اون وقت به چشمت میاد.
موزه ی مردم شناسی کاخ گلستان هر چند صرفا مربوط به دوره ی قاجار بود اما گذر تاریخ کشور و سرعت متفاوت شدن رو نشون میده.
این که بعضی از اقوام هنوز هم نسبت به پوشش و گویششون حساسن به نظرم جای شکر و البته تشویق و تقویت داره.
این که رضا امیرخانی از قول "لیا" تو کتاب رهش حرف از تاریخچه و اصل و نسب میزد. این که ادم ها تو هر شهر و دیار و هر مدل ساختمون و منطقه ای زندگی کنن بازم اصلشون همون پدربزرگ مادربزرگاشونن.
انیمیشن "کوکو" به عنوان یک داستان برای مخاطب کودک خوب به تصویر کشیده بود که اجداد ادم خانواده ی ادمن.
درسته که ما در اسلام یاد میگیریم بدون فکر و کورکورانه از اجدادمون پیروی نکنیم، اما دقیقا به همین دلیل باید خوبی هاشون رو بدونیم و بشناسیم و حتی اگر حالا نمیشه اون طور زندگی کرد بهشون افتخار کنیم.
نسل ما که تا سه چهار دهه ی دیگه خودمون مادربزرگ و پدربزرگ میشیم، باید بتونیم حرف ها و خاطرات خوبی برای نوه هامون داشته باشیم. باید انقدر حرف هامون شیرین باشه که نوه ها از دیدنمون خوشحال بشن و به بودنمون افتخار کنن و برای موندن پیشمون رقابت کنن.
اگر برای احیای فرهنگمون، اصلاح زبانمون، بازگرداندن پوشش محلیمون تلاش نکنیم، اگر تاریخ برامون مهم نشه، ایندگان از حال فعلی ما هم بیشتر حسرت خواهند خورد.
قرن ١٤شمسی داره به پایان میرسه
و ماییم که راویان این قرن برای نسل بعدیم
کاش موفق بشیم.

**************
خدایا به امید تو.!